- καταραμένοι ποιητές
- Έκφραση που προέρχεται από τον τίτλο Les poètes maudits, με τον οποίο δημοσιεύτηκαν τρεις μελέτες του Γάλλου ποιητή Πολ Βερλέν αρχικά στο περιοδικό Lutèce (1883) και κατόπιν σε ιδιαίτερο τόμο (1884). Στις μελέτες αυτές ο Βερλέν παρουσίασε στο ευρύ κοινό την ποίηση του Τριστάν Κορμπιέρ, του Αρτίρ Ρεμπό και του Στεφάν Μαλαρμέ. Στη δεύτερη έκδοση (1888) προσέθεσε κεφάλαια για τον Βιλιέ ντε λ’ Ιλ Αντάμ, τη Μαρσελίν Ντεμπόρντ-Βαλμόρ και τον Pauvre-Lelian (αναγραμματισμός του ονόματος του ίδιου του Βερλέν). Το βιβλίο αυτό συνέβαλε σημαντικά στην επίσημη καθιέρωση της συμβολικής ποίησης. Η έκφραση κ.π., ή απλώς καταραμένοι (maudits), επεκτάθηκε γενικά στον τύπο του ποιητή ή καλλιτέχνη που δημιουργεί μέσα στην αφάνεια, στον πόνο και στη μοναξιά, γιατί το έργο του και συχνά και η ζωή του δεν υπόκεινται –από κοινωνική, ηθική και αισθητική άποψη– στις καθιερωμένες αξίες του αστικού κόσμου.
Οι «καταραμένοι ποιητές» Βερλέν και Ρεμπό, από λεπτομέρεια του πίνακα «Γωνιά τραπεζιού» του Ανρί Φαντέν-Λατούρ (Jeu de Paume, Παρίσι).
Dictionary of Greek. 2013.